"Uskrzydleni"

Otwieram na blogu Galerię "Uskrzydleni", w której będą prezentowani uczniowie i ich pasje. Na początek przedstawiam wam młodą twórczynię poezji Martynę Olszewską. Oto, co mówi o sobie:

Jestem siedemnastoletnią uczennicą klasy biologiczno-chemicznej, jednak humanistyczna część mojej duszy nie pozwala mi zapomnieć o kreatywnym wyrażaniu siebie. Od kilku lat piszę wiersze i opowiadania, w których uwalniam swoje uczucia i emocje. Poza tym mam też inne zainteresowania: dużo czytam, uczę się języków obcych (angielski, niemiecki, francuski, włoski i hiszpański), lubię spacerować z moimi psami. Wydawać by się mogło, że poprzez natłok obowiązków szkolnych mogę nie mieć czasu na dodatkowe zajęcia, lecz tak nie jest, gdyż każde z moich zainteresowań stale poszerzam. Przyświeca mi myśl, że każdy z nas ma skrzydła, a pasje pomagają nam je rozwijać.  

Przemieniaj mój czas

Czas goni jak piasek w klepsydrze

Przesypuje się przez wąską szczelinę

Ma szansę przekroczyć nadzieję

Lecz wciąż jest zwykłym piaskiem

Nie będzie czekał na odpowiednią chwilę

Bo czas jest tą chwilą

Więc proszę Ciebie Boże

Przemień moją duszę

Bo ty jesteś Królem czasu

A w Twoich dłoniach

Piasek obróci się w miłość

Życie to walka

Życie jest nieustanną walką

Więc trzeba nauczyć się walczyć

Z przeciwnościami losu

Chronić swe serce nie jeden raz

Przed bolesnymi ciosami

I mieć je otwarte dla wszystkich

By móc zaufać tak niewielu

Po prostu wiedzieć do kogo powiedzieć

Mój przyjacielu

Jedno serce

Pragnę jedno serce mieć

Co nie mówi mi "na tak"

Gdy myśli "na nie"

Serce co szczerze kocha

Przebacza wszystkie winy

I potrafi być wierne

Moim wyborom

Aż do końca

Zaufanie

Myślisz, że zaufanie możesz odzyskać

Chociaż dobrze wiesz

Jak bardzo boli zdrada

Myślisz, że płaczę ale nie przez ciebie

Cierpię ale ty

Tak bardzo nie chcesz widzieć tego

A ja ze łzami na powiekach

Ze ściśniętym gardłem

Z krwawiącym sercem

Chcę Ci coś powiedzieć

Że zaufanie jest jak zapałka

Drugi raz już nigdy nie zapłonie

Jestem

Może gdyby nie było mnie na tym świecie

Wszystko byłoby pewnie inaczej

Może byłoby lepiej niż jest teraz

Ale jestem tu i żyję

I wciąż cierpliwie czekam

Aż znajdzie się taki ktoś

Kto będzie w stanie mnie

Zabrać z ziemi do raju

Cisza w moim sercu

W moim sercu panuje cisza

Tak głęboka jak jezioro

Więc zanurzę się w niej

Jak w wodzie żywej

Moja cisza mnie otula

Jak ciepły szal w mroźne dni

Cisza tak dobrze mnie zna

I pokazuje gdzie naprawdę

Zaczynam się ja

Inny nie znaczy gorszy

Myślisz, że inny człowiek

Jest po prostu zły

Myślisz, że inny znaczy gorszy

Tylko ty możesz być wszystkim

Powiem ci, że jesteś w wielkim błędzie

Bo ja mogę być ciszą

I grzmotem hałaśliwym

Mogę być radości powodem

I smutkiem koloru szarego

Mogę być wschodem i zachodem

Szczęściem i tragedią

Wszystkim i niczym

Człowiekiem

Który istnieje i nie istnieje

Okropny czas

Nastał okropny czas

Gdy słów modlitwy zabrakło mi

Obłok nadziei gdzieś znikł

Odleciał za horyzontu kres

Niby nocą ptak

A jednak ciągle tu stoję

Bo wierzę w to, że to wszystko minie

Tak jak ciemna noc

Po której nastaje jasny świt poranka

Serce mam tak pełne wiary

Słów, których tak mi było brak

Bo wiem, że cuda dzieją się

Kiedy tak mocno wierzysz w nie

Życie i śmierć

Pewnego dnia życie przypadkiem

Na swej drodze spotkało się ze śmiercią

I wprost się jej zapytało

Czemu wszyscy mnie kochają

A ciebie tak bardzo nie lubią

Na to pytanie śmierć odpowiedziała

Całkiem spokojnym głosem

Wszyscy kochają ciebie życie

Bo jesteś tylko pięknym kłamstwem

A mnie nigdy nie pokochają

Bo jestem brutalną prawdą